Sonja in de Telegraaf

Een topic om alle berichten in te zetten over Sonja, die in de media verschijnen, zowel positief als negatief.

Moderators: Iet, anna_c_l

Gesloten
Gebruikersavatar
anna_c_l
Site Admin
Berichten: 1449
Lid geworden op: ma jun 19, 2006 7:40 pm
Contacteer:

Sonja in de Telegraaf

Bericht door anna_c_l » za sep 26, 2009 8:49 am

Bron: de Telegraaf za 26 sep 2009, 06:00

Afslankgoeroe heeft rust nodig...
Sonja Bakker is uitgeput
door Vanessa Bontje

Sonja Bakker is het slachtoffer van haar eigen succes. Vijf jaar nadat ze aarzelend een eerste boek op de markt bracht om vrouwen te helpen met afslanken is ze leeg. Uitgeput. „Ik had nooit kunnen voorzien dat ik zo beroemd zou worden. De keerzijde van de populariteit is inktzwart.”

Genoeg is genoeg. Sonja Bakker heeft de beslissing van haar leven genomen: ze zet zichzelf de komende tijd op non-actief. „De keerzijde van het immense succes blijkt op dit moment te groot, te machtig voor mij”, vertelt de 34-jarige afslankgoeroe openhartig. „En daar lijdt mijn lichaam onder. Ik ben moeder van twee kleine kinderen en zij zijn me alles waard. Om Tristan en Finn trap ik op de rem. En deze keer haal ik mijn voet er voorlopig niet vanaf.”

„Het voelt alsof ik tien keer achter elkaar een marathon heb gelopen, zonder ook maar één keer te pauzeren”, vervolgt ze. „Ik ben zeven, misschien wel acht keer over de finish gegaan. Maar nu is het klaar. Sonja trekt haar gympen uit. Mijn arts vergelijkt mijn lichaam met een sloopauto: steeds wordt-ie opgelapt maar iedere keer loopt hij een stukje korter ondanks dat ik er benzine in gooi. Als ik zo doorga, beland ik onherroepelijk in het ziekenhuis.”

„Er is het afgelopen jaar teveel gebeurd. Naast het gigantische succes dat er kwam met de verkoop van mijn boeken, slaagden mijn ex-man Koen en ik er niet in zakelijk en privé gescheiden te houden. Een bittere pil, waar we allebei debet aan zijn. Helaas hebben we in die emotioneel turbulente periode geen kans gehad tot elkaar te komen. Een niet-aflatende stroom speculaties over wat er binnen de muren van ons huis en ons vakantiehuisje in Schoorl gebeurde, verwijderde ons verder van elkaar dan je ooit voor mogelijk kunt houden. Die stress eist nu zijn tol: zelfs mijn lichaam protesteert. Het gevoel van onrecht dat mij en mijn kinderen wordt aangedaan, is letterlijk onder mijn huid gaan zitten. En dat moet stoppen.”

„Daartoe zie ik maar één oplossing: een time-out, waarvan ik nog niet precies weet hoe lang die gaat duren. Ik heb mijn maatregelen al getroffen. De laatste SONJA verschijnt begin november en tot 1 oktober kunnen mensen nog intekenen om acht weken via mijn internetprogramma af te slanken, maar vanaf het nieuwe jaar gaat mijn pauze in.”

Ze schudt haar hoofd: „Nee, ik kan mijn werk niet op een laag pitje voortzetten. Als ik ergens voor ga, doe ik het helemaal en niet half. Een blad maken is fantastisch maar het kost enorm veel tijd. Nu ik van Koen ben gescheiden en de kinderen de helft van de week bij mij wonen, wil ik honderd procent voor ze gaan. Daarnaast heb ik er behoefte aan om terug te gaan naar mijn basis. Want je mag best weten: ik heb een beetje heimwee naar mezelf.”

„Mijn droom was om mensen te helpen met afvallen. Ik was zelf immers het levende voorbeeld van het dikkerdje dat uiteindelijk een slanke vrouw werd. Mijn eerste boek, Bereik je ideale gewicht, schreef ik toen ik met zwangerschapsvergiftiging in het ziekenhuis kwam te liggen. Eenmaal bevallen van mijn oudste zoon Tristan, die nu zeven jaar oud is, probeerde ik het aan de man te brengen. Maar niemand wilde het hebben. ’U heeft het zoveelste afslankboek geschreven, daar hebben we er genoeg van’, zeiden uitgevers stuk voor stuk. Maar ik geloofde erin, wist dat ik dé manier had gevonden om mensen van hun overgewicht af te helpen en daarmee hun leven een stuk aangenamer te maken. Uiteindelijk kwamen Koen en ik in Tsjechië terecht, waar we het boekje in eigen beheer konden laten drukken. Onze laatste spaarcenten gingen erin. Als door een wonder vlogen ze de winkel uit. Binnen de kortste keren waren de 5000 exemplaren die waren gedrukt, verkocht en moesten we bijbestellen. Inmiddels zijn er meer dan 600.000 van verkocht. Een succesverhaal zoals je ze maar weinig hoort en dat zijn weerga niet kende.”

„Niet alleen wilde ik mensen van hun overtollige kilo’s af helpen. Ook wilde ik een voorbeeld zijn voor vrouwen die geen universiteit hebben gedaan, maar die het wel in zich hebben om het ver te schoppen. Én ik liet daarbij zien, dat je daarnaast ook een gezin kunt runnen. Kinderen en een carrière hoeven voor een vrouw namelijk helemaal geen onmogelijke spagaat te zijn. Je moet alleen duidelijk je grenzen stellen. Die telefoon moet aan het einde van de dag gewoon uit. Helaas is dat juist de valkuil waarin Koen en ik zijn getuimeld. We namen ons werk mee naar huis en dat heeft ons ons huwelijk gekost.”

Jeugdliefde

Sonja vervolgt over het verloren gaan van haar jeugdliefde: „Mijn scheiding van Koen raakt me diep. Neem van mij aan dat een vrouw als ik, die grote waarde hecht aan een evenwichtig en warm thuisfront, niet zómaar weggaat. De hoeveelheid werk die ons succes met zich meebracht, was zó overweldigend dat we er binnen normale kantooruren niet in slaagden om alles af te ronden. Het gevolg was dat er tot en met het avondeten en daarna nog van alles werd doorgesproken. We kwamen simpelweg niet meer aan elkaar toe.” Geëmotioneerd: „Gebrek aan tijd voor elkaar is de grootste sluipmoordenaar die je je maar voor kunt stellen…”

Sonja valt even stil en herpakt zich dan. „Begin dit jaar ging ik tijdelijk in ons vakantiehuisje in Schoorl wonen. Ik moest weer tot mezelf zien te komen en dat kon alleen maar door de druk die er op ons rustte tijdelijk uit de weg te gaan. Het was heel heftig. Niet alleen omdat ik de jongens vreselijk miste, maar ook omdat ik iedere dag heen en weer pendelde tussen thuis en het vakantiehuis. Als Tristan en Finn ’s avonds op bed lagen, vertrok ik naar Schoorl. En ’s morgens voordat ze wakker werden, was ik weer in De Goorn om ze aan te kleden en naar school te brengen.”

„Het was ook in die periode dat ik samen met Rik Felderhof, met wie ik twee jaar geleden tijdens de opnames van Villa Felderhof bevriend ben geraakt, schreef aan het Afrikaanse receptenboek Verleg je grenzen. Het was een verademing om me, zoals ik dat vroeger ook kon, ten volle te kunnen concentreren op datgene wat ik zo graag doe: dingen creëren.”

Vervolgt: „Rik en ik hebben een warme vriendschap samen. Hij is een schrijfmaatje, die me door dik en dun steunt. Ik weet dat er allerhande speculaties zijn. Tegenwoordig hoef ik alleen maar aardig tegen iemand te doen of er wordt al geroepen dat ik een nieuwe liefde heb. Maar als er íets niet bij me past, dan zijn het dat soort perikelen. Ik ben nu met heel andere dingen bezig: Tristan en Finn én mijn gezondheid. Daar ligt mijn prioriteit.”

Na de adempauze in Schoorl besloot Sonja terug te gaan naar huis. „Terwijl we in het begin erg opgelucht en blij waren, verzandden Koen en ik al snel in oude gewoonten Tijdens onze laatste vakantie afgelopen juli in Italië barstte de bom. Koen en ik waren over het randje gekieperd, de irritaties waren er te veel geworden.”

Sonja recht haar rug. „Eén van mijn motto’s is altijd geweest: volg je hart. En dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Ik had deze stap nooit genomen als ik niet zeker wist dat ik er alles aan heb gedaan om het anders te laten verlopen. Voor Koen en mij was het, hoe bitter het ook is, te laat.”

„Natuurlijk voel ik me door mijn vertrek schuldig ten opzichte van de kinderen, die nu de helft van de week bij mij en de andere helft van de week bij Koen wonen. Ik had ze dit allemaal willen besparen. Maar deze situatie is ons overkomen en nu roeien we met de riemen die we hebben. Gelukkig ligt mijn nieuwe huis dicht bij dat van Koen, die in onze oude woning is gebleven. Zowel hij als ik hebben hierin het belang van Tristan en Finn voorop staan.” Trots: „De kinderen doen het onder de gegeven omstandigheden trouwens geweldig, ik ben heel trots op mijn mannetjes. Misschien voelen ook zij wel dat mama nu rustiger is en slaat dat op hen over.”

Glimlach

Wrang: „Het lijkt alsof er in mijn leven geen gulden middenweg bestaat. Het gaat allemaal ó over grote hoogten, ó door diepe dalen. Ik ben een beetje gelovig en heb laatst gevraagd of ik niet gewoon een tijdje op de middellijn mag gaan zitten.” Er vormt zich een kleine glimlach rond Sonja’s mond. „Maar kennelijk zit dit niet in mijn karakter. Het is alles of niets.”

„Koen en ik hebben nog altijd contact met elkaar. Hij is de vader van mijn kinderen en dat betekent dat we erbij gebaat zijn zo goed mogelijk met elkaar te communiceren. Natuurlijk is de hobbel die we aan het nemen zijn een heel flinke. En daar is tijd voor nodig, omdat we het voor elkaar zo goed mogelijk willen regelen. Hoewel ik verdrietig ben om de scheiding, ben ik ergens ook opgelucht dat de onrust uit mijn leven is verdwenen. Ik richt mij op de zon en niet op de schaduw.”

Wat ga je de komende tijd doen?
„Rust houden, mijn lichaam laten helen en vooral veel tijd met de kinderen doorbrengen. Ook wil ik graag vrijwilligerswerk doen. Nu al steun ik met mijn stichting verschillende projecten in derdewereldlanden en dat maakt me heel blij en tevreden. Het voelt heerlijk om ergens mijn licht op te laten schijnen en anderen te helpen.”

„Dat is immers ook wat ik met mijn boeken altijd heb willen beogen. Uit de enorme hoeveelheid lieve brieven en andere reacties die ik de afgelopen jaren heb ontvangen, put ik heel veel kracht. Ik wil de mensen allemaal heel hartelijk bedanken voor hun onvoorwaardelijke steun. Ik heb er intens van genoten om ze te helpen. Maar ik ben de laatste zes maanden ook intens verdrietig geweest om die inktzwarte keerzijde van de medaille.”

Besluit: „Ik vind vast wel weer mijn weg. Maar op welke manier? De tijd zal het leren. In ieder geval zal ik het niet meer zo doen als de afgelopen jaren, die teveel van me hebben geëist. Ik wil terug naar de basis waar het mee is begonnen: boeken schrijven en mensen helpen. Ik heb mijn les wel geleerd.”

Gesloten